Wala Nang Pag-asa?

Bakit po ang mga hibang na hibang sa pagiging kapamilya nila at galit na galit naman sa mga kapuso?

At bakit po kaya ang mga proud to be kapuso ay gigil na gigil sa mga kapamilya?

Bakit po ba ang mga silaw sa kadilawan ay hindi makaalis-alis sa pagbuhat sa kanilang Tita?

At bakit po naman ang mga die-hard loyalists ay hindi maubos-ubos ang pasasalamat kay Apo?

Naku naman po, pare-pareho lang na may kapulaan sino man silang mga iniidolo ninyo, dahil po sila ay mga tao rin kagaya ninyo. Marami rin po silang kamalian at kasalanan. Huwag po kayong magpadala sa inyong pagkabulag.

Bakit naman po kaya ang mga Tagalog, mga Binisaya, mga Bikolano, Ilokano, Kapampangan, Pangasinense at iba pang kapwa naman Pilipino ay pakiwari nila, pagkagaling galing nila at mas mataas silang uri kaysa mga kapwa naman nilang Pilipino na iba ang salita sa kanila?

Bakit kaya? Pare pareho lang naman ang tingin sa kanila mga taga ibang bansa.

Bakit naman mga Katoliko, born-again, Iglesia, Muslim at kung anumang paniniwala, kung makatingin sa mga hindi nila kapanig parang diring-diri, ganyan ba ang turo sa inyo ng sinasamba ninyo? Naku naman, isip isip naman, wala pong taong walang kasalanan. At opo, hindi po tama ang hindi mag mahal ng kapwa. Hindi po natin kasalanan na ipinanganak tayo sa paniniwala natin, o hindi kamalian ang magbago ng paniniwala. Kanya kanya po tayo ng pag-iisip, sa tamang edad mayroon na po tayong kakayahang magpasya ng ating paniniwala, wala pong basagan ng trip.

Ngunit sa pagkahaba-haba ng panahon, at dahil din po sa mga ibat-ibang dayuhang dumayo at sumakop sa ating bansa, at sa mga iniluklok nating mamuno sa atin, nagkawatak watak po tayo nang todo todo.

Kababawan

Bakit nga ba napakaraming bagay ang naghiwalay sa atin, puros naman kababawan at kahibangan ito kung talagang iisipin.

Ang dapat po nating maunawaan, ay habang ang mga Pilipino ay walang pagkakaisa, ay wala pong mangyayaring maganda para sa inang bayan. Napakarami pong nagbubuklod sa atin bilang mga Pilipino, ngunit hindi po natin ito nakikita o iniisip. Kadalasan, kailangan pang mangibang bayan para lamang malaman natin na kailangan natin ang isa't-isa dahil yung palang mababang pagtingin natin sa kapwa natin Pilipino, yun din palang kababa ang tingin sa atin ng mga taga ibang bansa habang nasa bansa po nila tayo. At hindi pala masarap ang feeling.

Ano po ang solusyon? Magising na po tayo sa katotohanan, wala pong mga perpekto, walang pong taong walang ginagawang mali, wala pong pulitikong hindi gumawa ng kamalian. Lahat po sila. At huwag na po natin ipilit na magbabago pa ang mga ugali ng mga matagal na sa pulitika.

 Matuto na po tayong mag-isip para sa sarili natin. Huwag na pong ulitin ang mga kamalian ng nakaraan.

Magsumikap po tayong magkaisa, sa kabila po ng ating mga pagkakaiba. Napakahabang panahon na po tayong nalilinlang at naabuso, ng ating kamangmangan at kababawan.

Gumising na po tayo sa katotohanan, na kailangan nating magbuklod buklod para sa ikauunlad ng ating inang bayan.

Kaya natin to.